Toen ik mijn nieuwe hippie vriendin voor het eerst aan haar pasgeboren baby hoorde vragen of het kleine wurmpje moest plassen dacht ik dat ik onze prille vriendschap maar beter even op een zijspoor kon zetten ;-)
Maar de andere aanwezige vriendinnen verblikten en verbloosden niet, dus deed ik ook net alsof er niks bizars gezegd was.
Maar toen baby lief uit de daagdoek gehaald werd en ontluierd en wel, een mooie plas deed boven een dikke wasbare inlegger was ik sprakeloos. Dit tafereel herhaalde zich een paar keer en toen na een paar uur kletsen alle inleggers vol geplast waren en hippie vriendin om die reden naar huis moest was ik teleurgesteld door haar vertrek en geïntrigeerd door de samenwerking tussen moeder en baby.
Waarom wist deze slimme vrouw wanneer haar nieuwe baby moest plassen?
Waarom leek haar paar weken oude telg niet in een luier te willen plassen?
En zou er een verband zijn met de ieniemienie kindjes die ik in China door hun ouders boven de goot gehouden zag worden en die daar hun behoefte deden? Zouden Hollandse baby's dat ook kunnen?
Op dat moment, was ik niet niet bezig met een kinderwens, laat staan met Baby Zindelijkheids Communicatie (BZC) m'n eerste kind was voor m'n gevoel nét uit de luiers, ik had daar niks voor gedaan, heb het gewoon aan zoonlief overgelaten. Dat het daardoor zo'n vier jaar duurde voordat meneertje op de WC zijn grote boodschap deed deerde mij niet. En heel eerlijk gezegd denk ik dat ik als onervaren moeder niet zijn signalen had herkent. Hij kon geruisloos zijn luier vullen terwijl we een gezellig gesprekje hadden, ja ook number two. Ik wilde gewoonweg geen druk op hem leggen, al zou het tot aan zijn tienerjaren duren, so be it.
Toen ik een jaartje daarna zwanger zwanger raakte van m'n tweede begonnen de hippie vriendinnen voorzichtig te vragen of ik bij dit kindje misschien "aan BZC zou doen".
Aanvankelijk huiverde ik, ik had al besloten voor super leuke en makkelijke wasbare luiers te gaan, dat was een grote stap voor mij, maar de prints zijn zó leuk! En natuurlijk is het beter voor het milieu en de babyhuid daar hoeven we het niet over te hebben toch?
In de Hof van Eden groeiden geen luiers aan de bomen, hoe zouden Adam en Eva omgegaan zijn met baby poep? Zouden ze heel hard hun best hebben gedaan om de meest absorberende bladeren te vinden en die met zelf gesponnen hennepdraden om de billen van Kain en Abel hebben vastgesnoerd? Of zouden ze zo op hun kinderen zijn ingespeeld doordat ze niet afgeleid werden door stapels wasgoed, prangende berichtjes op smartphones en ander nageslacht wat elkaar de hersenen probeert in te slaan met Duplo?
Ik maak mezelf wellicht niet populair door de stelling te verkondigen dat wij, ontwikkelde Westerse mensen, onze kinders van de geboorte af trainen om in een luier te ontlasten, maar het tegelijktijdig ontstellend vinden wanneer onze oma in een luier gehesen wordt door de thuiszorg...
Just think about it.
En door wat ik in China op het platteland gezien had besloot ik mijn vizier te verruimen en het concept van BZC eens op mij in te laten werken.
Toen ik voorzichtig bij de vader opperde of hij BZC zag zitten, nadat ik een zeer beperkte uitleg had gegeven, zei hij volmondig JA. Little did he know ;-)
Babylief werd geboren en samen met de lactatiekundige ging ik heel veel verschillende draagzakken passen. Yep I know, sounds ridiculous, maar ik wilde gewoon een waar ik me écht happy mee zou voelen. Waar kindlief tot zijn tienerjaren in gedragen kon worden en die ik makkelijk zelf kon verstellen en vastmaken. En in mijn zwangerschap lukte het uiteraard niet om dragers te testen omdat m'n buik in de weg zat.
Na vier verschillende geprobeerd te hebben koos ik een Manduca in mijn lievelingskleur, petrol. En ook een draagjas er bij voor de koudere dagen, heerlijk om je kindje zo in een fijn coconnetje mee te dragen.
Terug naar het poep- en plasverhaal...
De meeste ouders kennen de ervaring dat wanneer ze de luier uitdoen hun baby toevallig net een plas gaat doen. Nou, ik had er nu ook zo een. Ook wanneer hij in de draagzak zat merkten we dat hij een plas deed wanneer we merkten dat hij een beetje onrustig werd. Eigenlijk heel logisch dat hij niet tegen ons aan wilde wilde plassen! En zo hadden we al vrij snel door dat hij ging plassen na een slaapje, na het drinken aan de borst en wanneer hij zich ongemakkelijk leek te voelen. Hup luier uit en billen boven de gootsteen, de WC of het aller makkelijkst, het gras! Het gaf ons voldoening om de signalen te begrijpen en om weinig luiers te hoeven wassen.
Dus wat betreft mijn Do's:
-wasbare luiers met klittenband sluiting zijn super handig en snel uit te doen
-wanneer zoonlief in de drager zat merkte we het beste wanneer hij moest plassen
-een of meerdere boeken lezen over deze methode, het Nederlands of Engels
-regel meerdere potjes, 1 voor in de auto, 1 voor de bovenverdieping etc. zodat je niet hoeft te gaan zoeken wanneer baby moet plassen of poepen
-een potje/opvang item binnen handbereik houden tijdens de nacht
-in de supermarkt vragen of je baby even van de WC gebruik mag maken en goed op de reactie van de medewerker letten :-)
Waar ik niet op gerekend had was dat kindlief wat fanatieker was in z'n luier droog houden dan ik...toen hij ongeveer 4 maanden oud was ging hij 's nachts ook liggen wurmen en huilen wanneer hij moest plassen. In de maanden die volgden was ik daar minder blij mee, natuurlijk was ik ook trots, maar mijn slaap is heilig en dat is een understatement. Al snel hees ik m'n zoontje dus niet meer in een slaapzak, maar in een pyjama, geen gedoe met ritsen! En natuurlijk gaat die fase ook weer voorbij, maar ik vond het wel de moeilijkste periode.
En mijn Don'ts:
-denk niet dat je je baby gaan trainen, nee, je let op zijn signalen en reageert daar op
-verwachten dat kindlief 's nachts wél een plasbom maakt van z'n luier, ongeveer de helft van de kinderen doet dit trouwens wel, dus wees niet gelijk bang
-schattige onhandige slaapzakjes aantrekken die je 's nachts nauwelijks uitkrijgt
-babylief in de gootsteen van jan en alleman laten ontlasten
-weinig gebruik maken van een potje omdat je geen zin hebt om die te kopen, waardoor het langer duurt voordat kindlief aan het potje gewend is
Op de leeftijd van 6 maanden was mijn zoontje voor 80% zindelijk, poepen deed hij niet in z'n luier en we hoefden hooguit 1 luier per dag te wassen en 2-3 inleggers.
Toen hij ging lopen op de leeftijd van 9 maanden en 9 dagen (ja ik weet het nog goed, zo vroeg!) vond hij dat belangrijker dan op het potje poepen en hebben we een periode gehad dat ik wat meerder luiers kon verschonen.
Maar uiteindelijk was hij voor z'n tweede verjaardag dacht én nacht zindelijk en vertelde hij het met veel drama wanneer hij moest plassen: "mama BLASSEEEEEEE!!!!!!"
Voordat hij 3 werd ging hij zelfstandig naar de wc, uiteraard kwam ik altijd even kijken of alles netjes schoon en droog was en viel er her en der vaak wel wat te vegen, maar desondanks vind ik dat het vlot gegaan is en ben ik de nachtelijk plaspartijtjes bijna vergeten.